'hein-momentje' van Jules Heijneman

Zo gesloten als een mossel...🤫

Dat dacht ik toen ik gisteren mijn dochter voor zich uit zag staren. Zij is namelijk echt zo'n lekkere binnenvetter.

Totaal niet zoals ik dus. Ik krijg juist geregeld te horen dat ik niet álles wat ik denk hoef uit te spreken... 😅

Een collega van me heeft een mooie uitspraak:

'Een geuite emotie is een zakkende emotie.' 👈

Maar het gekke is: bij mij lijkt het precies andersom te werken.

😁 Voel ik me blij en uit ik dat? Dan word ik nóg blijer.
😠 Ben ik boos en laat ik dat merken? Dan word ik nóg bozer.

Dus hoezo ‘zakkende emotie'..?!

Maar wat er dan gebeurt, is opmerkelijk. Die nieuwe – VERSTERKTE – emotie maakt me bewust van...

...hoe ik me voel
...wat ik daarvan vind
...wat ik daarmee moet

😁 Dus ben ik blij? Dan word ik eerst nog blijer. Waarna ik me bewust word van WAT me zo blij maakt. Daar handel ik vervolgens ook naar, want daar wil ik méér van.

😠 En ben ik boos? Dan word ik eerst nog bozer. Waarna ik me realiseer dat ik DAAR dan iets aan moet doen, want daar wil ik juist mínder van.

Kortom: het uiten van emoties geeft me perspectief.

Dat zorgt ervoor dat ik betere keuzes kan maken. En als ik dat perspectief dan ook nog eens met anderen deel, kunnen zij me daar zelfs bij helpen! Dat geldt in mijn relaties met Kim en onze dochters, maar natuurlijk ook binnen mijn bedrijf.

Dus voor alle binnenvetters: