⚠️ "Oeh, hier ben ik niet blij mee."

Het gebeurde me een tijdje geleden...

Ik had Jaap ingeschakeld, mijn vaste tekstpartner. Slim, scherp, al tig keer mijn brein ontward. Maar deze keer, bij een belangrijke tekst nota bene:

Versie 1: MIS.
Versie 2: OOK NIET GOED.

Ik voelde het meteen 👉 “Dit moet je duidelijk uitspreken, Jules. Voor jezelf. En voor het eindresultaat.” (Deze stem noemen wij: 'hein'.) 

Maar binnen 5 seconden klonk die andere stem. (Die noemen wij: 'guus'.) 

🤐 “Het-is-ook-lastig-om-dit-op-papier-te-krijgen.”
🤐 “Mijn-instructies-waren-misschien-niet-duidelijk.”
🤐 “Ik-kan-het-zelf-al-helemaal-niet-dus-niet-te-kritisch.”

Daar zat ik dan...

Ga ik het zeggen?
Of laat ik het gaan?

Nou hou ik ervan om mezelf uit te dagen. Bovendien is dit natuurlijk waar het in ons bedrijf om draait.

Dus DAT ik het moest zeggen, wist ik het wel… Maar HOE?

Eigenlijk heel simpel: door precies te delen wat er in mijn hoofd gebeurde. Door mijn innerlijke dialoog – die tussen hein en guus - met Jaap te delen.

En Jaap? Die deed hetzelfde.

We lieten elkaar onze ‘binnenwereld’ zien en onderzochten die ook bij elkaar. Kwetsbaar, respectvol.

En ja... het schuurde af en toe. BEHOORLIJK zelfs. Maar we bleven praten. En er brak iets open:

Wat had ík anders kunnen doen?
Hoe help jij mij, en ik jou?

Toen kwam versie 3: spot-on 💯 Niet ondanks die spanning. Maar dankzij. En... we stonden weer schouder aan schouder in onze wedstrijd.

Het mooie is: de woorden ‘hein’ en ‘guus’ vielen nauwelijks. Het delen van de innerlijke dialoog is geen techniek meer, maar een cultuur geworden.

DAAROM: EEN EXPERIMENT 👇

Let de komende week eens op:

Wat zeg je niet tegen de ander,
terwijl je het wel voelt?

Wat hoor je hein zeggen?
En wat zegt guus?

Ga dan het gesprek aan door die interne dialoog met de ander te delen. Om vervolgens te zien waar het heen gaat…

Misschien is het eerst even ongemakkelijk. Of schuurt het even. Maar de situatie wordt er 9 van de 10 keer beter van.

En de relatie sterker.

Zet 'm op!