Wat wielrenners ons leren over feedback geven

'hein-momentje' van Jules Heijneman 

Ben ik nou een zeikerd? 🙄  

Of ga ik gewoon voor kwaliteit? 
 
Je herkent het misschien wel. Je moet het werk van een collega beoordelen voordat het naar de klant gaat: een idee, een ontwerp, een tekst... 
 
Maar nog vóór je ernaar kijkt, schiet het weer door je heen: 

Wat als het niet is waar ik op hoop? 🤔

Je begint te lezen. Of te kijken. En F*CK: het is het inderdaad nog niet. Beter dan het eerste voorstel, maar nog niet goed genoeg. 
 
En dan komt het... 

Je zegt tegen jezelf: 

🚨 Ik-ben-ook-veel-te-perfectionistisch 
🚨 Er-zit-al-zoveel-tijd-en-moeite-in 
🚨 Ik-wil-geen-zeikerd-zijn 
 
Vooral dat laatste. Want... je wil gewoon AARDIG gevonden worden!!! 

Herkenbaar?!

Zodra ik mezelf hierop betrap, geef ik mezelf de keuze. Wat wil je straks horen van je collega? 
 
🔲 "Jules, de klant was niet tevreden. Maar wat ben je een aardige vent!"

🔲 "Man, was is dit goed geworden. De klant was dik tevreden!"

Zoals we als wielrenners onder elkaar vaak zeggen: 

"De pijn is voor even, maar het resultaat voor het leven." 👈 
 
Mij helpt deze gedachte. Misschien omdat ik gek ben op wielrennen. Misschien omdat het echt waar is. 
 
Wellicht helpt het jou ook! 🤩