Door Jurjen de Jong
'Vooral grote organisaties hebben de professionaliteit om snel te zien wat ze met hein kunnen bereiken. Ze hebben al heel veel gedaan aan verbetering, en ze zijn permanent op zoek naar nieuwe middelen om daarin nog verder te komen.’
En hoezo is hein dan het antwoord daarop?
‘We kunnen hein sterk aanpassen aan hun wensen. Zo leggen sommige organisaties de focus helemaal op veiligheid. Vanuit die optiek is hein ook begonnen. Andere organisaties willen het breder neerzetten. Maar welke keuze ze ook maken, in alle gevallen werken we aan een meer open cultuur.’
Maar ‘open cultuur’ is geen einddoel. Wat bereiken organisaties daarmee?
‘Ze merken dat vanuit die openheid doorbraken plaatsvinden, bijvoorbeeld: betere samenwerking, hogere kwaliteit, grotere veiligheid, meer flexibiliteit, grotere medewerkerstevredenheid... Sommige organisaties sturen daar sterk op. Die koppelen hein aan een bepaald thema, bijvoorbeeld veiligheid of samenwerking. Dan boekt zo’n organisatie vooral resultaat op dat specifieke gebied.’
Wat betekent dat concreet?
‘Prima vraag, maar die moeten die organisaties vooral zelf beantwoorden.. Hun ervaringen, in hun woorden, zie je terug in een serie interviews op onze website. Zoals met Siemens Gamesa waar sommigen al meer dan vijf jaar met hein werken. Bij hen zit hein nu in het DNA. Wat zij bijvoorbeeld heel goed toepassen, zijn de gevleugelde woorden van Michael Margolis, die ik vaak aanhaal: If you want to change the culture, change the stories.’
Wat is daar zo relevant aan?
‘Die zin legt essentiële vragen op tafel. Wat zijn “the stories” op dit moment? Welke verhalen zitten in de hoofden van mensen? Wat vertel je jezelf en anderen? Wat leeft er nou echt? Veel verhalen zitten verstopt, maar vormen intussen wel de cultuur. Die verhalen krijg je niet vanzelf op tafel. Die moet je gaan ophalen. Maar dat lukt alleen in een open cultuur. Door hein komen ook de onderliggende, onuitgesproken verhalen op tafel. En kun je er constant voeling mee houden, zoals bijvoorbeeld Siemens Gamesa doet. Cultuur wordt zo tastbaar en bespreekbaar.’